YORGUN KIRGIN HAYAT…
Bazı insanların beyinlerini serçeye taksam serçe ters uçar derdim
Serçe kadar beyinleri olmayanların
Kabirleri bile nursuz olur derdim
Seçimler yaklaştıkça
Para ağaları meydana tek tek çıkınca
Dalkavukluklar yanlarında dolanınca
Tüyü bitmemiş mazlumun ahı sorulmaz mı sanıyorsunuz!!!
Selan okunup bedenin toprak olunca
Sorar yaradan bir gün hesabını
Bahtiyar eylemez kazandıklarınızı
Sağcı solcu diye ayırmayın
Halkı kine zorlamayın
İnsanı insan yapan saygıdır
Vicdanınıza bunu sorgulayın
Sanmasınlar bu hayat insanoğluna kalır baki
Ölüm gerçek yaşam fani
İki satırlık bir nefeslik dünyada
Ne gerek var yalana dolana
Bir şeref kalacak hepimize baki...
Çok yorulduk
Yıllar geldi ömür bitti
İnsanlığımız bize neler kazandırdı neler kaybettirdi?
Bugünkü şiirim yorgun yürekler için
YORGUN KIRGIN HAYATIM
Ne tadım var ne tuzum
Elim ayağım titriyor takatsizim
Yorgunum ahlıyım
Kendi kendime ağladım
Sağım kahpe divanın
Solum ihanet olanın
Bir canım var o bile tanrının
Öylesine yorgun
Ölesiye kırgınım
Ne hayatı anladım
Ne mevsimleri yaşadım
Saçlarıma kadar kırıldım
Hep iyi niyetimden dağıldım
Eskileri anmaktan
Anıları kanatmaktan
Zalimlerin ocağında aş olmaktan
Yandım yandım acılarla yaşadım
Bir efsane hayalim vardı
O da çocukluğum
Yaşamadan biten
Yasarken ölen yıllarım
Ne mevsimleri tanıdım
Ne de çocukluğumu
Tepeden tırnağa
Saçlarıma kadar kırıldım