1.BÖLÜM : Ruhum bedenimi, kabul etmiyor!
Hayatımızı biz seçmeyiz . Ne kadar kötü olsada ne kadar acı çeksekde istemeyerek yada farkında olmadan çekeriz, ve bundan haberimiz olmaz bazen . Uzaklaşmak isteriz , sadece uyumak ve o uykudan hiç uyanmamak isteriz , soğuruz herşeyden , bize zevk veren herşeyden nefret ederiz. Mutlu olmak uzak kalır bize , göz yaşlarımızı tutamayız bazen ama tutmak zorunda kalırız . Öyle bi zamana geliriz ki kimse anlamaz bizi , ölmek isteriz ama yapamayız. Hayatımıza çok karışırlar " bu niye böyle ,neden? , " kıyaslarlar mesela, ne yapasak yaranamayız , sıkıntı üstüne sıkıntı çekeriz. Yine ezilen biz oluruz...
3 kasım 2017
O akşam çok yorulmuştum. Hava çok soğuktu saat 12'ye geliyordu ve ben hâlâ temizlik yapıyordum. Bi an da başım dönmeye başladı ilk başta cok yorulduğum için oldu zannetmiştim ama doktora gidinçe hiç de zannetigim gibi çıkmadı. Yorulduğumu hissettiğim anda hemen anneme bağırdım. "Anneee!!" annem bağırmamdan korkmuş bi şekilde koşarak yanıma geldi beni yerde halsiz kalmiş bi şekilde görünce hemen babami çağırmış. Ben o zaman baygın bi şekilde yerde yatıyorken. Gözlerimi açmakta zorlandigim anlarda arabada annem ve babamin kavgasini dinliyordum.
Babam anneme " yeter artik kiza temizlik yaptira yaptira kiz ne hale geldi! " diye bağırıyordu annem ise hic birsey demeden başımı oksuyordu gozlerim kapandiginda ne olmuş ne bitmiş bilmiyorum ama gozlerimi açtığımda hastanedeydik. Annem benim yanimda uyumuş babam dışarda doktorla konuşuyordu. Yanımdaki komidinin üstündeki saatte baktim saat 5'i gosteriyordu. Babam doktorla konuşmasini bitirdiginde yüzünü asmış bi şekilde geliyordu. Beni görünce zorlada olsa gülmeye çalıştı bende küçük bir tebessüm ettim. Babam ağir adimlarla hastane odasina geliyordu. sesizce kapıyı açtı. bana gülümseyerek "daha iyimisin ? " diye sordu "iyiyim" diye mırıldandım sonra "baba doktor ne dedi? ne zaman eve gideceğiz? " diye sordum. babam bi iç çekip "birazdan seni taburcu edecekler tatlım. taburcu edildikten sonra evimize gideriz." dedi. babam anneme dokunup " hadi özlem. canım kalk" dedi. beynimde hâlâ soru işaretleri vardı acaba babam neden doktorla konuştuktan sonra yüzünü astı? beynimde bunu düşünürken annemin sesiyle tüm düşüncelerim ortadan kayboldu. sonra bi anda doktor içeri geldi. bana gülümseyip "ooo deniz hanım ayaklanmışsınız. dahada iyi misiniz? " diye sordu. gülümseyip "teşekürler iyiyim." dedim. sonra "o zaman iyiseniz sizi taburcu edelim. baya yoruldunuz " dedi sonra doktor birşeyler not alıp "gidebilirsiniz" dedi. annem kalkmamda yardımcı olurken babamda yavaşça kolumdan tuttu. hızlı adımarla arabaya gidiyorduk o kadar yorulmuştum ki aslında çokta bir şey yapmamıştım , içimde çok kötü hisler vardı sanki şurada bayılacaktım. annem ve babamın yardımıyla araba bindim annem ve babamda bindikten sonra sorduğum ilk soru ;
- Doktor ne dedi ? neden bayılmışım...? *bi an ortalığı seslik kaplar...
anneme ve babama bakıyordum hiç biri sanki soru sormamışım gibi cevap vermiyorlardı. Bekledim. Hiçbiri cevap vermiyor. Sonra sinirlenip " size bi soru sormuştum cevapını alabilir miyim?!!!" dedim. annem " deniz çok yorulmuşsun... halsiz kalıp bayılmışsın " dedi. " Tamam " dedim kısık bir sesle. Sonra kafamı hafifçe arabanın camına cevirdim, ve birde ne göreyim!! Rüzgar!! Saat 6'ya geliyor ve rüzgar elinde poşetlerle acele acele biryere gidiyor. İlginç cidden. Şimdi siz soracaksınız rüzgar kim? Rüzgar benim 2 senelik arkadaşım. Aslında bana göre bi arkadaştan daha fazlası 1 seneden beri hoşlanıyorum rüzgardan sonra düşündüm bu kadar şeyler yapıyor dedim bi sorayım benden hoslaniyormu ? Diye ama ne dese kalbiniz acır... Dedi ki; " deniz evet sana çok değer veriyorum, ama bu senden hoslandigim anlamına gelmiyor biz arkadaştan daha fazlası olamayiz. Yani anliyacagin sen benim arkadasimsin ve hep öyle kalacaksın." Dedi o an herşey bitti kalbim hiç o kadar kırılmamış'tı... Neyse geçmişe donmeyelim şimdi buradada agliyacagim... Annemin "Deniz" diye seslenisyle rüzgar düşünceleri kayboldu. "Deniz hadi in canım arabadan geldik" arabadan hızlıca inip , evin kapısına doğru ilerledim. Babam arabayı park etmek için sitenin otoparkına doğru gidiyordu, annem hemen kapıyı açtı bana yardım edip medivenleri cikiyorduk odama girince telefon bi an bildirim yağmuruna kapıldı annem hizlica odam cikti. Kendimi yatağıma attim.telefonu elime aldım ve rüzgardan 5 yeni mesaj. Hemen hızlıca mesaj sayfasına girdim,
- denizzz - deniz naber??? - denizz niye cevap vermiyorsun?
- deniz mutlaka beni araa! - hadi bekliyorum ara
Mesajlarını gördükten sonra ses kayidi attım. " Rüzgar hastaniyedeydim mesajları görmemişim özür dilerim. " Diyip ses kayidini attım o kadar çok yorgundum ki konusucak haalim yoktu. Telefonumu kapatıp pijamalarimi elime aldım. Ve hızlıca giyme başladım. Ama halla aklım ruzgardaydi bu saatte neden elinde poşetlerle acele acele bir yere gidiyordu, acaba nereye gidiyordu...?? Hızlıca yatağın üzerindeki telefonu elime aldım mesaj sayfasına girip " rüzgar ya ben hastaneden dönerken seni gördüm acele acele bir yere gidiyordun. Bir sorun mu vardi?