AFFETMEYİN ÇOCUKLAR…
Zaman mi geç
yoksa ömür mü dert
Hayallerimizi yok etmeye…
Yoksa maviliğe umuda siir yazanlar mi yalancıydı?
Sahi yaşam neydi umut Hangi semtin hikayesiydi….
Açlığın sefaletin olduğu
Çocuklarımizin ekonomi ile yatıp k
Krizle uyandığı
Bir mahalle maçından bile Uzak kaldığı dönemin tek suçluları
Fiyakalı sözler ile emeği emekçiyi anlatanlar kadar samimiyetsiz yürekleri katran
Beyinleri kirli dilleri güzel laf yapan
Entel magandalar degilmiydi?
Yanlarında modern görüntülü hatunlar!!
Egoları tavan sözleri yaban
Yoksuldan nemalananlara
Diyecegim şudur ki
Yatacak yeriniz yok…..
Çocuklara bıraktığınız kirli bir gelecek
Derin bir enkaz…
Bize kalan şiirlerde acıları yazmak kaldı..
Ve çocuklarımızdan sizleri affedemesinler dedim…
AFFETMEYİN ÇOCUKLAR
Kırmayın gökyüzü tellerini
Bırakın kuşlar konsun bahara artık Umutlar açmaz Denizler coşmaz oldu
Güneş karanlığa gömüldü Affetmeyin bunları çocuklar
Ahlak dersi verip Güven satanlar
Vur patlasın çal oyanasın yaşayip Yarınlarınızı karartanlar
Yüzünüze baka bakaAdamlık taslayanları
Affetmeyin çocuklar Üşüyen sevgilere denk geldiniz
Yüreğinizi sıkı örtün Bozuk düzendeyiz Affetmeyin
Affetmeyin bunları Çocuklar.
Aytekin KARAPAÇA