Varoşlarda yaşam....
İnsandir insanı anlayan deselerde
Mevki makam önem taşır şu yalan dünya da kabul etmesekte...
Apartmanda büyümüş çocuklar ne anlar halimizden vaktimizden efendim!!
Valizi boya sandığı olan çocuklukların
Kalleş pusu düşünceli beyinlerin dünyasında
Yaşamak ne kadar keyifli olabilir'ki?
Bu yüzden
Varoşları anlamak çok kolay olsada
Anlamamakta zordur beyinler dar olunca...
Hele sen bizim kış aylarımızı görseydin !!
Bir çift lâstik ayakkabı ile
Dört mevsim yaşasaydın
Korkunun rengini dahi bilmezdin
Ne gün doğumunda
Nede gün batımında..
Hele o güzel gözlerimiz den kayıp giden hayaller yokmu
O gül kokulu hayaller
Birer birer soldu geçti Nurlupınar mahallemizde...
Ömür dedik yaşadık
Hep ömürden yedik, kendimizi ziyan ettik..
Ay geceli yıldızların altında
Karanlık şafaklarda
Hep bir siren sesiyle uyandık
Yalnız sokakların ışıksız yollarında..
Doğup büyüdüğüm
Nurlupnar mahallem için
yazdığım Şiirimle
Yürek şehrimiz Manisan'ın
Tüm yüreği güzel insanların'ı
Başbaşa bırakıyorum...
NURLUPINAR MAHALLESİ
Nurlupınar mahallesinde
Sırtımda ceketim
Elimde tesbihim
Ufak voltalarda
Yürürüm adım adım
Yüreğim yangın
Kafam duman
Sapanla vurulan kuş gibi
Ölüyor hayallerim gram gram
Nurlupnar mahallesinde
Devriyeler saatinde
Siren seslerinde
Anonslarda geçer adım
Ayazda kalır umutlarım
İkinci adrese yol alır ayaklarım
Kelepçe vurulmuş yarınlarım
Acıyla beslenmiş umutlarım
Teksas köprüsünde
Duvarda yazılı kalmış Yaşadıklarım
Nurlupınar mahallesinde.
Aytekin KARAPAÇA